تاثیر نانو اکسید روی و تلقیح بذر تریتیکاله (Triticale) با باکتری های افزاینده رشد بر عملکرد دانه و برخی شاخص های فیزیولوژیک

کاربرد باکتری های افزاینده رشد و محلول پاشی با نانواکسید روی روشی مناسب و ارزان برای افزایش عملکرد تریتیکاله است. در این راستا به منظور بررسی تاثیر نانو اکسید روی و تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد بر میزان مشارکت انتقال مجدد ماده خشک و ذخایر ساقه در عملکرد دانه، محتوای کلروفیل، هدایت روزنه ای و برخی شاخص های فیزیولوژیک تریتیکاله، آزمایشی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال ۱۳۹۲ اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل محلول پاشی با نانو اکسید روی در پنج سطح (عدم محلول پاشی به عنوان شاهد، ۲۵/۰، ۵/۰، ۷۵/۰ و ۱ گرم در لیتر) و چهار سطح تلقیح بذر شامل عدم تلقیح بذر با باکتری به عنوان شاهد، تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین ۵، آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین OFو سودوموناس پوتیدا استرین۹ بودند. بیش ترین مشارکت انتقال مجدد ماده خشک و ذخایر ساقه در عملکرد دانه در عدم تلقیح بذر با باکتری ها و عدم محلول پاشی نانو اکسید روی به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد که بالاترین عملکرد و اجزای عملکرد، محتوای کلروفیل و هدایت روزنه ای، بیوماس کل و سرعت رشد محصول در تلقیح بذر با آزوسپریلیوم و ازتوباکتر × محلول پاشی یک گرم در لیتر نانو اکسید روی و کم ترین آن ها در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد × عدم محلول پاشی با نانو اکسید روی به دست آمد. از این رو به منظور افزایش عملکرد دانه، محتوای کلروفیل، هدایت روزنه ای و برخی شاخص های فیزیولوژیک نظیر زیست توده کل و سرعت رشد محصول می توان پیشنهاد کرد که تلقیح بذر تریتیکاله با ازتوباکتر و آزوسپریلیوم × محلول پاشی یک گرم در لیتر نانو اکسید روی به کار برده شود.

Keywords:

Dry matter remobilization , Stomata conductance , Zinc , PGPR , Triticale , انتقال ماده خشک , باکتری های محرک رشد , تریتیکاله , هدایت روزنه ای , روی