بررسی برخی پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه فرنگی رقم ریوگرند (Lycopersicon esculentum cv. Rio Grande) به محلول پاشی ماده زیست-محرک تحت تنش کم آبی

به منظور بررسی پاسخ­های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه­فرنگی رقم ریوگرند به کاربرد مگافول تحت تنش کم­آبی، آزمایشی بصورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۳ سطح آبیاری (۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه) و ۴ سطح مگافول (۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ درصد) بود. نتایج نشان داد تنش کم­آبی به طور معنی­داری محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و هدایت روزنه­ای را کاهش داد و باعث افزایش فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز، نشت یونی و مقدار پرولین گردید. کاربرد برگی مگافول، محتوای کلروفیل و پرولین برگ، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه­ای و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز را تحت شرایط تنش کم­آبی و آبیاری نرمال افزایش داد و باعث کاهش میزان نشت یونی گردید و بیشترین تاثیر را تیمار ۲/۰ درصد مگافول داشت. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز (۰۸۷/۰ µmol H۲O۲ g-۱ FW min-۱) در گیاهان محلول­پاشی شده با مگافول ۲/۰ درصد تحت شرایط تنش کم­آبیاری ۵۰ درصد حاصل شد. با توجه به نتایج کاربرد ماده زیست محرک برای گیاه گوجه­فرنگی تحت شرایط آبیاری نرمال و کم­آبیاری پیشنهاد می­گردد

Keywords:

Proline , Deficit irrigation , Megafol , Stomatal conductivity , کم آبیاری , پرولین , مگافول , هدایت روزنه ای