سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

Login
PapersConferencesJournals

اثرات بیولوژیکی گونههای تریکودرمای ریزوسفر گوجهفرنگی و قارچ کش بیولوژیکی Trichomax-HV علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در شرایط آزمایشگاهی

Publish place: Journal of plant protection، Vol: 35، Issue: 3
Publish Year: 1400
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 261

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

DOWNLOAD Paper

Export:

Link to this Paper:
https://civilica.com/doc/1368610

Document National Code:

JR_JPP-35-3_002

Index date: 4 January 2022

اثرات بیولوژیکی گونههای تریکودرمای ریزوسفر گوجهفرنگی و قارچ کش بیولوژیکی Trichomax-HV علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در شرایط آزمایشگاهی abstract

پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی از مهم ترین و شایعترین بیماریهای گوجهفرنگی در مناطق زیر کشت این گیاه در سراسر جهان میباشد. کنترل بیولوژیک بیماری­های گیاهی با استفاده از میکروارگانیسم­های غیر بیماری زا توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب نموده است. از موفقترین و پرکاربردترین میکروارگانیسمهایی که باعث جلوگیری از خسارت قارچها در گیاهان میشوند، گونههای مختلف جنسTrichoderma  میباشند. در این تحقیق اثر دو جدایه Trichoderma harzianum و Trichoderma virens و سم بیولوژیک Trichomax-HV علیه Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه­فرنگی در آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت آنتاگونیستی این جدایه­ها علیه این بیمارگر در آزمایشگاه به روش کشت متقابل مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور بررسی اثر این جدایه­های آنتاگونیست در گلخانه، ابتدا مایه تلقیح قارچ بیمارگر به یک سوم تحتانی خاک گلدانها افزوده شد و به محض انتقال دادن گیاهچهها به گلدان، آنتاگونیستهای قارچی به گلدان­ها اضافه شد و پس از ۶۰ روز برهمکنش بین بیمارگر و آنتاگونیست، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسیهای آزمایشگاهی نشان داد که T. harzianum به میزان ۹.۴۸ درصد، Trichomax-HV به میزان ۶.۴۵ درصد و T. virens به میزان ۲۲.۳۶ درصد از رشد بیمارگر (در مقایسه با شاهد) جلوگیری کردند و باعث کلونیزه کردن پرگنههای بیمارگر شدند. عوامل آنتاگونیست در آزمایشهای گلخانهای موجب افزایش ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک اندام­های هوایی و ریشه در غیاب بیمارگر شدند. فقط T. harzianum در برهمکنش با بیمارگر باعث افزایش ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک اندام­های هوایی و ریشه نسبت به شاهد آلوده شد.

اثرات بیولوژیکی گونههای تریکودرمای ریزوسفر گوجهفرنگی و قارچ کش بیولوژیکی Trichomax-HV علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در شرایط آزمایشگاهی Keywords:

اثرات بیولوژیکی گونههای تریکودرمای ریزوسفر گوجهفرنگی و قارچ کش بیولوژیکی Trichomax-HV علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در شرایط آزمایشگاهی authors

سجاد جلالی

گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل. سیستان و بلوچستان. ایران

مصطفی درویش نیا

گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران

ناصر پنجه که

گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل. سیستان و بلوچستان. ایران

سمیرا پاکباز

گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
Akrami M., and Ebrahimof A. ۲۰۱۰. The Investigation efficiency of ...
Amini K. ۲۰۰۹. Physiological race of Fusarium oxysporum sp. lycopersici ...
Banihashemi Z., and Dezeeuw D.J. ۱۹۶۹. Two improved methods for ...
Banihashmi Z. ۲۰۱۰. Reaction of Cucumis melo cultivars to races ...
Behboudi K., Sharifi Tehrani A., Hejaroud G.H., and ZAD J. ...
Booth C. ۱۹۷۱. The Genus Fusarium, Common wealth Mycological Institute ...
Chet I. ۱۹۸۷. Trichoderma– Application, mode of action and potential ...
Chet I., Inbar J., and Hadar Y. ۱۹۹۷. Fungal Antagonists ...
Cook R.J., and Baker K.F. ۱۹۸۳. The Nature and Practice ...
Davet P. ۱۹۷۹. Technique pour lanalyse des populations de Trichoderma ...
Dennis C., and Webester J. ۱۹۷۱. Antagonist properties of species ...
Gerlach W., and Nirenberg H. ۱۹۸۲. The Genus Fusarium a ...
Harman G. E., Howell C.R., Viterbo A., Chet I., and ...
Howell C.R. ۲۰۰۳. Mechanisms employed by Trichoderma species in the ...
Juber K.S., Hassan A.K., Alhamiri Y.N. ۲۰۱۴. Evaluation of biocontrol ...
Kamal A.M., Elyousr A., and Mohamed H.M. ۲۰۰۹. Biological control ...
Kari Dolatabadi H., and Mohammadi Goltapeh E. ۲۰۱۰. In vivo ...
Leslie J.F., and Summerell B.A. ۲۰۰۶. The Fusarium Laboratory Blackwell ...
Little T.M., and Hills F.J. ۱۹۷۸. Agricultural experimentation design and ...
Manafi R., Babai ahri A., Arznlo M., and Valizadeh M. ...
Mohammadi N. ۲۰۱۰. Studies on pathogenicity and genetic diversity of ...
Nawrocka J., Malolepza V. ۲۰۱۳. Diversity in plant systemic resistance ...
Nelson P.E., Toussoun T.A., and Marasas W.F.O. ۱۹۸۳. Fusarium Species: ...
Niknejad Kazempour M. ۱۹۹۲. Effect of several fungicides and Trichoderma ...
Niknejad Kazempour M., and Sharifi Tehrani A. ۱۹۹۲. Effect of ...
Niknejad Kazempour M., Sharifi Tehrani A., and Okhovat M. ۲۰۰۰. ...
Panjekeh N., Saberian A., Afshari Azad H., and Salari M. ...
Pourjam E., Kamali N., and Sahebani N. ۲۰۱۵. Elicitation of ...
Rajik M., Biswas SK., and Shakti S. ۲۰۱۲. Biochemical basis ...
Sajadi S.A., and Asemi H. ۲۰۰۸. Evaluation of biological control ...
Sivan A., Ucko O., and Chet I. ۱۹۸۶. Trichoderma harzianum ...
Sundaramoorthy S., and Balabaskar P. ۲۰۱۳. Biocontrol efficacy of Trichoderma ...
Walker J.C. ۱۹۸۱. Fusarium wilt of tomato. Monograph NO. ۶, ...
Zamanizadeh H.R., Hatami N., Aminaee M.M., and Rakhshandehroo F. ۲۰۱۱. ...
نمایش کامل مراجع