بررسی و مقایسه پایداری تولید سوختهای دیزل و بیودیزل با استفاده از رویکرد تقاضای اکسرژی تجمعی abstract
در پاسخ به نگرانیهای زیستمحیطی ناشی از مصرف انرژی فسیلی و با توجه به لزوم رشد و توسعه اقتصاد پایدار،تولید و استفاده از منابع انرژی پاک مانند سوختهای زیستی در بسیاری از نقاط جهان رو به افزایش است. در میان انواع مختلف سوختهای زیستی، سوختهای زیستی مایع همچون
بیودیزل به عنوان جایگزین برای همتای فسیلی خود یعنی سوخت دیزل که در بخش حمل ونقل مورداستفاده قرار میگیرد، بسیار مهم و کاربردی است. علیرغم ویژگیهای مطلوب بیودیزل، تولید آن با مصرف چشمگیر حاملهای انرژی و همچنین مواد مصرفی مبتنی بر منابع فسیلی همراه است که این حقیقت میتواند تولید پایدار آن را با مشکل مواجه سازد. ابزارهای مختلفی برای بررسی پایداری تولید سوختهای زیستی وجود دارد که در پژوهش حاضر از رویکرد
تقاضای اکسرژی تجمعی و همچنین
درجه تجمعی کمال به منظور بررسی پایداری جریان اکسرژی در تولید
بیودیزل های نسل اول (تولیدشده از روغن کلزا و سویا) و نسل دوم (تولیدشده از روغن پالم و روغن پسماند خوراکی) و مقایسه آن با سوخت دیزل استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که اگرچه تولید
بیودیزل از زیست توده نسل اول منجر به حذف مقدار بیشتری از اکسرژی از طبیعت خواهد شد، اما بیش از ۶۵ درصد آن مربوط به انرژیهای تجدید پذیر مبتنی بر زیست توده است که معضلات و چالشهای انرژیهای فسیلی را ندارند. این در حالی است که بیش از ۹۹ درصد
تقاضای اکسرژی تجمعی در تولید سوخت دیزل مربوط به انرژی فسیلی است. همچنین تولید
بیودیزل نسل دوم از روغن پسماند نسبت به دیزل و همچنین تولید
بیودیزل نسل اول به طرز چشمگیری منجر به کاهش میزان کل اکسرژی حذف شده از طبیعت شده است. این نتیجه بهخوبی اهمیت ارزشدهی به پسماندهای مختلف و تبدیل آنها به مواد متنوع را نشان میدهد.