مقایسه اثر تمرینات ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با مصرف مکمل زنجبیل و دارچین بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی و تن سنجی در زنان یائسه چاق مبتلا به دیابت نوع دو

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با مصرف مکمل زنجبیل و دارچین برآمادگی جسمانی و شاخص های تن سنجی در زنان یائسه چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. ۲۳ نفر زن چاق دیابتی به صورت نمونه در دسترس انتخاب و با استفاده از یک طرح یک سویه کور، به صورت تصادفی در دو گروه، تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل (۱۱ نفر) و تمرین ترکیبی و مصرف دارچین (۱۲ نفر) قرار گرفتند. افرادی که در گروه مصرف زنجبیل بودند به مدت هشت هفته روزانه ۱۵۰۰ میلی گرم پودر زیروم زنجبیل و افرادی که در گروه مصرف دارچین بودند طبق همین برنامه اما کپسول دارچین دریافت می کردند. هر دو گروه هشت هفته، سه چلسه در هفته، تمرینات مقاومتی و تمرینات تناوبی هوازی (دویدن) را با شدت ۸۵-۷۵% ضربان قلب بیشینیه انجام دادند. اندازه گیری های آزمون های قدرت و استقامت عضلانی، آزمون های تن سنجی و آمادگی جسمانی (قد، وزن، توان هوازی بیشینه، درصد چربی بدن، اندازه گیری محیط کمر، شاخص توده بدن و همچنین نسبت دور کمر به دور لگن)، یک هفته قبل از شروع برنامه تمرینی و پس از پایان دوره تمرینی انجام گرفت. برای بررسی اختلاف میانگین متغیرهای مورد نظر از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری استفاده شد. سطح معناداری α≤۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که هشت هفته تمرینات ترکیبی تغییر معناداری در مقادیر وزن، درصد چربی، اندازه دور باسن و دور کمر، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه، استقامت عضلانی بالاتنه و پایین تنه و توان هوازی بیشینه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون، بین دو گروه تمرینی با مصرف زنجبیل و دارچین نشان نداد. اما شاخص توده بدن در گروه تمرین و دارچین کاهش معناداری را نسبت به گروه تمرین و زنجبیل نشان داد (P<۰.۰۵). با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد برای بهبود ترکیب بدنی انجام تمرینات مقاومتی- هوازی و مصرف زنجبیل کارایی بهتری را نشان می دهد.

مقایسه اثر تمرینات ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با مصرف مکمل زنجبیل و دارچین بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی و تن سنجی در زنان یائسه چاق مبتلا به دیابت نوع دو Keywords:

تمرینات ترکیبی , مکمل زنجبیل , دارچین , یائسگی , دیابت