همنوایی دو شاعر «اخوان ثالث و امل دنقل» در سروده های اعتراضی با تاملی در الهام از میراث گذشته

شعر معاصر بیشتر از هر دورانی، بازتابی صادقانه از درد و رنج انسان امروز و ناکامی های اجتماعی و سیاسیاوست. مهدی اخوان ثالث و امل دنقل شاعر معاصر مصری، دو شاعر نامور در ادب فارسی و عربی، از جملهشاعرانی هستند که پیوسته از پریشان حالی انسان و جامعه امروز و نابسامانی های وضع موجود فغان برآورده، دررتای «مرگ سلامت زیست» سوگ سروده های اعتراضی ماندگاری آفریده اند. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و با مقایسه، درون مایه ی شعر اعتراضی این دو شاعر را واکاوی نموده است. دستاورد این بررسی نشانمیدهد که این دو شاعر برجسته، به کهن زاد و بوم خویش، مهری بی پرایش ورزیده، با الهام از میراث فرهنگیگذشته و دخل و تصرفی هنرمندانه در آن، شعری متناسب با نیازهای زمان خویش پدید آورده اند. شعر این دوشباهت های فراوانی به هم دارد. این دو شاعر دردمند با هنرمندی تمام از میراث گذشته غبارزدایی نموده، میان آنو دنیای جدید پیوندی معنادار آفریده اند. آشنایی زدایی از مفهوم های کهن، استحکام زبانی، نوآوری متکی بر سنت،لحن به شدت انتقادی و زبان گزنده، از جمله ویژگی های مشترک دو شاعر است که شعر این دو را از شاعرانهم عصر خویش متمایز نموده است.

Keywords:

اخوان ثالث , امل دنقل , میراث , شعر معاصر , شعر اعتراض