مروری بر تاب آوری شهری درکلان شهرها با رویکرد ایمنی

با افزایش بلایای طبیعی و انسانی و پیامدهای گسترده ی آنها، نیاز به تاب آورتر شدن جوامع و دولت ها و مدیریت شهری بیش از پیش احساس می شود. این امر موجب شده است که تاب آوری، به عنوان بزرگ ترین چالش شهری در عصر حاضر قلمداد گردد. تاب آوری مفهوم جدیدی در طراحی شهری است که رویکرد اصلی آن طراحی با آسیب پذیری کمتر و انعطاف پذیری بیشتر برای شهر ها در برابر تنش ها و حوادث است به گونه ای که یک شهر تاب آور، شهری آماده است که در مواقع اضطراری به سرعت به شرایط جدید پاسخ داده و با کمترین آسیب به کار خود ادامه می دهد.پیامدهای مخرب تحریم های بین المللی اخیر بر اقتصاد ایران نشان دهنده تاب آوری پایین اقتصاد ملی در مواجهه با بلایای طبیعی و شوک های خارجی است. از این رو کشور ایران، بیش از سایر کشورها با چالش ها و بحران های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم کرده و در آینده نیز با آنها روبه رو خواهد بود. در واقع، در دو سه دهه اخیر، فرصت مناسبی برای توسعه پایدار جهانی ایجاد شده است. در این میان، تابآوری و پایداری اهداف اصلی شهرهای آینده خواهند بود. عواقب جبران ناپذیر حوادث طبیعی و آسیب های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهرهای معاصر موجب شده تا مفاهیم پایداری و تاب آوری تا حد زیادی به هم مرتبط شوند.در میان موضوعات تاب آوری، تاب آوری شهری با نگاه ایمنی کمتر مورد پژوهش قرار گرفته است. این مقاله با هدف بررسی مبانی نظری و ادبیات تحقیق موجود در مورد تاب آوری تدوین شده است. در این مقاله، ابتدا واژه کاوی و تبارشناسی تاب آوری مورد بررسی قرار گرفته است، سپس به مفهوم تاب آوری در سطوح فردی، سازمانی، اجتماعی و تاب اوری ایمنی در بلایا و هم چنین برخی از شاخص های تاب آوری پرداخته شده است. نهایتا، خلاءها و شکاف های موجود در ادبیات تحقیق و وضعیت کلان شهرها در زمینه تاب آوری مورد بررسی قرار گرفته است .در نهایت این نتیجه حاصل گردید که یک شهر با تاب آوری قابل قبول و همه جانبه مشخصات گوناگونی دارد. از قبیل پیروی همه جانبه از قوانین معقول ساخت و ساز، وجود گروه های محلی فراگیر، اختیار و قدرت الزام برای حضور مردم در تصمیم گیری و برنامه ریزی شهر، توانایی مقابله سریع، اجرای راهکار های بازیابی فوری و بسیاری خصوصیات دیگر که می بایست مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

تاب آوری , ایمنی , تاب آوری شهری ,