بررسی تاثیر هندسه بلوک شهری بر شرایط آسایش عابران پیاده (بر مبنای آسایش حرارتی و تهویه در شهر تهران)

مطلوبیت فضای باز و فضاهای خارجی در شهر، مقوله ای است که در عرصه طراحی شهری، طراحی معماری و منظر، برنامه ریزی اوقات فراغت و حتی برنامه ریزی شهری در مرحله تدوین برنامه های جامع و تفصیلی تاثیر برجسته دارد. افراد در محیط خارج، در ارتباط مستقیم با دمای هوا، وزش باد، رطوبت و تابش هستند که برآسایش حرارتی آن ها تاثیر می گذارند. دستیابی به آسایش حرارتی در این محیط ها، از شرایط اولیه و مهم در راستای دستیابی به محیطی مطبوع ، مطلوب و دارای قابلیت گذران اوقات فراغت است. لذاست که تدوین، ارزیابی و بومی سازی شاخص های محیط خارج اهمیتی ویژه و انکارناپذیر پیداکرده است. در پژوهش پیش رو سه مدل آرایش بلوک شهری (ساختمان های شمالی-جنوبی ، ساختمان ها با زاویه ۴۵ درجه نسبت به شمال، ساختمان ها با پلازای میانی) ازنظر وزش باد در معابر و آسایش حرارتی عابران پیاده با استفاده از نرم افزارهای فلوئنت و لیدی باگ مورد بررسی قرارگرفته اند. درصورتی که معیار تصمیم گیری بر مبنا آسایش حرارتی عابران پیاده باشد، ساختمان های شمالی جنوبی از دو مدل دیگر شرایط بهتری داشته است. درصورتی که معیار تصمیم گیری میزان تهویه در ساختمان ها و معابر و آسایش حرارتی عابران باشد، ساختمان ها با زاویه ۴۵ درجه نسبت به دو مدل دیگر شرایط بهتری داشته است.

Keywords:

آسایش خارجی , عابران پیاده , آسایش حرارتی , تهویه , سرعت باد در معابر