اولویت بندی انتخاب و معیارها در مدیریت پروژه های عمرانی بر مبنای روش طراحی و ساخت

یکی از این روش های نوین اجرا ، روش دوعاملی یا طرح و ساخت است که در میانه دهه ۱۹۸۰ و دهه ۱۹۹۰ مورد استفاده قرار گرفت. در این شیوه اجرا مشاور که یکی از سه عامل شیوه سنتی یا سه عاملی میباشد حذف شده و قسمت عمده ای از وظایف ایشان به پیمانکار محول شده است بنابراین پیمانکار طرح و ساخت کار طراحی تفصیلی و اجرا را توامان انجام میدهد . روش طراحی و ساخت یکی از روش های انجام پروژه های عمرانی می باشد . وجود انواع روش های طراحی و اجرای پروژه همگی برخاسته از میل بشری است که تمایل دارد بهترین ارزش را کسب نماید . مشتری و یا کارفرما به عنوان مالک، همیشه ارزش بالقوه را با پرسش هایی در مورد اهداف، عملکرد، هزینه، برنامه زمان بندی تعدیل و کمی می نماید و همیشه بدنبال روشی است که پروژه با بهترین زمان بندی و کمترین ریسک تحویل و انجام شود. هدف مقاله حاضر، اولویت بندی انتخاب و معیارها در مدیریت پروژه های عمرانی بر مبنای روش طراحی و ساخت است. در پژوهش حاضر به منظور شناسایی جنبه های عملی استفاده از روش طرح و ساخت در پروژه های عمرانی دو طرح منخب بصورت مطالعه موردی که دارای پیمان طرح و ساخت بوده اند، به عنوان مطالعه موردی مورد بررسی قرار گرفت. از جمله ویژگی های اصلی این روش همکاری، هماهنگی و تلفیق سه فعالیت طراحی، تدارک و اجرا می باشد که مانند سه عامل بهم پیوسته در ارتباط با یکدیگر عمل می کنند. در نتیجه محصول بدست آمده دارای قابلیت اجرایی بهتر و در زمانبندی قابل قبول انجام خواهد شد در این روش به دو دلیل صرفه جویی قابل توجهی در مدت پروژه اتفاق می افتد. یکی به دلیل حذف زمان مورد نیاز برای انتخاب مشاور مطالعات مرحله دوم و نیز زمان لازم برای تصویب طراحی انجام شده صرف خواهد شد. دیگر آنکه با توجه به امکان انجام طراحی و اجرا بصورت همزمان، در زمان کلی پروژه صرفه جویی میگردد.در نظام فنی و اجرایی جدید ایران طراحی و اجرا در مرحله اجرای طرح جای داده شده است و بر انجام کار طراحی و ساخت بصورت توام توصیه شده است.

Keywords:

روش طرح و ساخت , طرح های عمرانی , روش دو عاملی , مدیریت پروژه.