تحلیل رفتار و الگوهای رفتاری در معماری مدارس سنتی و مدرن با تاکید بر افتراق معنایی مخاطبین

قرارگاه های رفتاری واحدهایی از محیط هستند که فرد در زندگی روزمره آن ها را تجربه می کند، با آن ها درگیر می شود و متناسب با وضعیت آن ها، رفتارش را تغییر می دهد. در این راستا محیط های آموزشی به عنوان یک قرارگاه رفتاری موثر که دارای حوزه عملکردی و تاثیرگزار بر روی رفتار افراد هستند، از اهمیت به سزایی در زمینه الگوی مدرنیته یا سنتی طراحی معماری فضای آموزشی برخوردار هستند. ضرورت توجه به مسائل رفتاری دانش-آموزان در مکان و از منظر دیدگاه تغییر نیازها و رفتارها در محیط های متفاوت می تواند اساس الگوی طراحی مکان مطلوب و کیفیت مدار را به عرصه ظهور رساند. پژوهش حاضر با تحلیل قرارگاه های رفتاری در محیط مدرسه سنتی و مدرن و مقایسه این دو فضای متمایز به لحاظ زمانی و سبک معماری به بررسی الگوهای جاری رفتار در قرارگاه ها پرداخته و از سوی دیگر ویژگی های قرارگاه های مطلوب را مورد بررسی قرار می دهد. این مطالعه از نوع توصیفی، پیمایشی بوده و روش نمونه گیری، نمونه در دسترس و حجم نمونه ۱۱۵نفر بوده. ابزار مطالعه پرسشنامه ساخته شده بر مبنای مدل P-C-P است که میزان اعتبار آن با روش آلفای کرونباخ، ۹۶/۰ بوده و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شده است و همچنین آزمون افتراق معنایی ابزار سنجش معانی انتقالی بوده و از روانشناسی ساختار ذهنی فردی برای تدوین صفت های دو قطبی مورد نیاز در این آزمون بهره جسته شده است. نتایج اولیه پژوهش نشان می دهد که دو تیپ معماری سنتی و نوآورانه برای استفاده کنندگان قابل تشخیص بوده و در غالب موارد به استثنای گروه سنین پایین تر - تیپ مدرن از مطلوبیت بیشتری برای استفاده از فضا به لحاظ شخصیتی برخودارند.

Keywords:

الگوهای رفتاری , مدرسه , معماری سنتی , معماری مدرن , ذهنیت و عینیت