تحلیلی بر چالش های رشد هوشمند شهری در برنامه ریزی شهری

قرن بیست و یکم سرآغاز نظم نوین اطلاعات و ارتباطات در جهان است. رشد هوشمند شهری جلوه ای از این نظم فراگیر جهانی است اما آشفتگی و بی نظمی ناشی از بی تدبیری گاها این سیکل منظم ساخته بشر را در هم می شکند. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بیان ویژگی های رشد هوشمند شهری، چالش ها، مزایا و معایب آن پرداخته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هوشمند سازی شهرها بدون توجه به زیر ساخت های شهرها، فرهنگ و سنن ریشه دار شهرها و ... منجر به انحطاط سیستم شهرها می شود. انحطاطی تدریجی که سرزندگی و حیات اجتماعی شهروندان را در بر خواهد داشت. اهمیت و جایگاه دیدگاه سیتمی و کل نگر در اینجا بیش از پیش نمود پیدا می کند. جایگاه برنامه ریزی شهری و به طور خاص برنامه ریزان شهری به عنوان موکلان شهروندان حائز اهمیت است و تصمیم های آنان آینده ی شهرها و شهروندان را روشن خواهد نمود. در نهایت پیشنهاداتی با هدف جلوگیری از زوال کاربری های شهری که در نتیجه تاکید صرف بر اصول رشد هوشمند شهری حادث شده اند، ارائه گردید.

Keywords:

رشد هوشمند , قرن بیست و یکم , برنامه ریزی شهری , سرزندگی , دیدگاه سیستمی