سطح بندی محلات شهری با تاکید بر عدالت فضایی در دسترسی به امکانات گذران اوقات فراغت (مطالعه موردی: محلات شهر بجنورد)

مشغله های زندگی و یکنواختی فضای کار حاکم در شهرهای کنونی موجب افزایش تقاضا برای برخورداری از اوقات فراغت و تفریح شده است. در این مطالعه، هدف کلی «سنجش عدالت فضایی از منظر امکانات گذران اوقات فراغت موجود در محلات شهر بجنورد» مد نظر قرار گرفت و محلات این شهر مورد سطح بندی واقع شدند. نوع تحقیق توصیفی کاربردی بوده و روش انجام آن کمی است. گردآوری داده ها نیز با روش اسنادی- میدانی و ابزار مشاهده انجام شده و برای تحلیل آن ها از تکنیک TOPSIS و فرایندAHP استفاده شده است. در پایان، محروم ترین محلات که عبارت اند از ۴-۲، ۱-۳، ۳-۶، ۲-۷، ۴-۱۰ و ۱-۱۱، شناسایی شدند. نتایج حاکی از آن بود که نحوه توزیع و پراکنش امکانات گذران اوقات فراغت این شهر را نمی توان متوازن، منصفانه و عادلانه دانست. چرا که هیچ یک از امکانات تفریحی و گذران اوقات فراغت شهر بجنورد، به طور یکنواخت یا متوازن توزیع نشده و اختلاف زیادی میان میزان برخورداری محلات قرار گرفته در بخش مرکزی شهر با محلات پیرامونی وجود دارد.

Keywords:

اوقات فراغت , شهر بجنورد , عدالت فضایی , محلات شهر