شناسایی و تبیین معیارهای سنجش ارتقاء حس مکان در فضاهای خوابگاه دانشجویان

هدف از این مطالعه بهره گیری از مفاهیم و ارزش های تاثیرگذار در ارتقاء حس مکان در فضای خوابگاهی است. با توسعه جوامع انسانی و تغییر در شیوه زندگی و سکونت مردم، نقش طراحی به عنوان ابزاری برای شکل دادن به محیط زندگی و پاسخ گویی به توقعات و نیازهای انسان و توجه به کیفیت فضاها و محیط های ساخته شده بیش از پیش مورد توجه معماران، طراحان و برنامه ریزان قرار گرفته است. از سوی دیگر، با توجه به افزایش روزافزون تعداد دانشجویان، خوابگاه دیگر صرفا محلی برای اقامت، استراحت و خواب دانشجویان نیست بلکه میبایست شرایط رشد فردی، اجتماعی و تحصیلی دانشجو را نیز فراهم کند. بنابراین برای طراحی و فضاسازی باید علاوه بر اصول زیبایی شناختی، فنی و اجرایی، به موارد دیگری مانند توقعات انسانی، ایجاد محیط و فضای مناسب، شناخت پارامترهای موثر بر ایجاد حس مکان در دانشجویان نیز توجه شود. یکی از مهمترین مشکلات خوابگاه های دانشجویی، توجه نکردن به ترجیحات محیطی افراد بوده است. طراحی مناسب خوابگاه تاثیر مثبتی بر این پارامتر داشته و بین میزان رضایت از محیط خوابگاه و حس تعلق پذیری نیز رابطه وجود دارد. در این تحقیق عوامل موثر و معیارهای سنجش ارتقاء حس مکان با استفاده از تحقیق تحلیلی شناسایی شدند.

Keywords:

حس مکان , ارتقاء حس مکان , فضای خوابگاهی , خوابگاه دانشجویی