ارزیابی میزان تحققپذیری طرح تفصیلی شهر در ارتباط با کاربریهای شهری ( مطالعه موردی: منطقه سه شهرداری زنجان)

تهیه طرحهای توسعه شهری در ایران برای هدفمند کردن توسعه شهرها علیرغم انتقاداتی که می پذیرد امری اجتناب ناپذیر است. یکی از انتقادهای اساسی عدم تحقق کاربریهای پیشنهادی طرح های مذکور می باشد. بدین منظور گونه شناسی تغییر کاربری ها با توجه به ماهیت عمومی تا خصوصی بودن آنها مبنای کار در پژوهش حاضر قرار گرفت که ویژگی نوآورانه پژوهش می باشد . روش کار در این پژوهش درسه سطح انجام شده است: در ارزیابی کمی، یافته ها نشان داد که سطح و مقیاس تغییر و تحولات کاربری های شهری مصوب طرح تفصیلی در حالت کلی در طیفی از کاربریهای کاملا عمومی و خصوصی و جهتگیری تغییر کاربری ها به سمت این دو طیف می باشد. بطوریکه متناسب با تغییر کاربریها به زبان کاربریهای غیر انتفاعی عمومی، میتوان میزان عدم تحقق کاربریها را مورد قضاوت قرار داد . با توجه به اینکه تغییر کاربری ها منجر به بروز ناسازگاری ها بین کاربری ها میشود ارزیابی کیفی مطرح و نتیجه حاصله از تجزیه و تحلیل سازگاری بین کاربریهای محدوده ناسازگاری بین کاربریهای منطقه پیش بینی می شود، در صورت عدم برنامه ریزی و کنترل و نظارت، درجه ناسازگاری در سالهای آتی افزایش یابد. از کل پرونده های طرح شده در کمیسیون ماده ۵ زنجان بیشترین موارد مربوط به تغییر کاربری مسکونی به انتفاعی میباشد که نشان میدهد بیشترین پرونده ها متقاضی تغییرات مابین کاربریهای غیر انتفاعی عمومی انتفاعی و مسکونی میباشند. شکاف رو به گسترش بین منافع عمومی و خصوصی مورد انتظار از زمین شهری از دلایل اصلی عدم تحقق کاربری های طرح تفصیلی می باشد.

Keywords:

ارزیابی , کاربری اراضی , طرح تفصیلی.