نگاهی به وضعیت فضای باز مدارس پسرانه ابتدایی شهر یزد و ارائه راهکارهایی برای ارتقای آن

آموزش و به تبع آن فضاهای آموزشی در هر دوره ای، از نقش مهمی در رشد جوامع برخوردار بوده اند. فضای مدارس به این دلیل که بیشتر اوقات دانش آموزان بعد از محیط خانواده و مخصوصا در حساس ترین دوران شکل گیری شخصیت آنها در آنجا سپری می شود، از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. این موضوع که فضاهای آموزشی بر میزان یادگیری و دیگر دستاوردهای دانش آموزان موثر است، مطالعات بسیاری را در حوزه های مختلف از جمله در حوزه های روانشناسی محیط به خود اختصاص داده است. بر اساس این مطالعات، تنها معلم در آموزش دانش آموزان دخیل نیست، بلکه عوامل متعددی از جمله فضای کالبدی آموزش، در یادگیری و عملکرد او نقش قابل توجهی دارند. در این میان فضای باز و یا حیاط از جمله عناصر موجود در مدرسه است که عملکرد مهمی در امر آموزش و پرورش دانش آموزان دارد. در مدارس مدرن امروزه نیز توجه به نقش فضای باز مدارس و بررسی کیفیت های مرتبط با آن از جایگاه ویژه ای در سیاست های آموزشی برخوردار است و فضای باز همگام با فضای بسته در خدمت تعلیم و تربیت قرار می گیرد. در این راستا پژوهش حاضر پس از تبیین نقش فضای باز در ارتقای سطح کیفیت آموزش و پرورش کودکان از طریق مطالعات کتابخانه ای و استناد به دیدگاه های موجود، با محوریت مطالعه موردی و با اتکا به روش های توصیفی و تحلیلی، به بررسی وضعیت فضای باز سه نمونه از مدارس ابتدایی پسرانه معاصر شهر یزد می پردازد. مطالعات حاکی از وجود نقاط ضعف عمده در رویکرد فعلی فضای باز مدارس ابتدایی پسرانه یزد بوده و ضرورت تنظیم مبانی و معیارهایی برای طراحی با کیفیت تر این فضا مشخص شد. بنابراین ارائه توصیه هایی در حوزه طراحی فضای باز مدارس ابتدایی پسرانه در شهر یزد، به منظور اصلاح رویکردهای نادرست فعلی، دستاورد مطالعاتی این پژوهش خواهد بود.

Keywords:

حیاط , مدرسه پسرانه ابتدایی , آموزش و پرورش , یزد.