تحلیل و مقایسه عملکرد پایداری دیوارهای حائل به روش خرپایی و دیواره دیافراگمی

هدف از گودبرداری رسیدن به بستری مطمئن و محکم برای ساخت فونداسیون و ایجاد طبقات زیر زمین با کاربری های مختلف می باشد. یکی از الزامات مهم گودبرداری پایدارسازی گود به منظور جلوگیری از خرابی و تغییر شکل های افقی و قائم زمین مجاور گود می باشد. از روشهای پایدارسازی گودبرداری که در کشورمان ایران هم بسیار رایج است روش سازه نگهبان خرپایی و دیوار دیافراگمی محسوب می شود. علیرغم پژوهش های فراوان پیرامون در احداث سازه ها، حفاظت از گودبرداری ها و ساختمان های موجود در مجاورت آن می باشد و درصورت عدم رعایت روش های مناسب به منظور حفاظت گودها و همچنین شیب های در حال احداث منجر به خسارات جبران ناپذیری خواهد گردید و مخاطرات به وجود آمده ناشی از نشست های احتمالی و تقلیل ظرفیت باربری و تعییر مکان های جانبی موجب ایجاد ترک در سازه های مجاور گود خواهد شد. در این پژوهش به مطالعه عددی جابجایی های گود ناشی از پایدارسازی گودبرداری با استفاده از سازه نگهبان دیوار دیافراگمی.و سازه های خرپایی با استفاده از نرم افزارPLAXIS پرداخته شده است. اثر پارامترهای موثر بر رفتار گود مورد بررسی قرار گرفته که می باشد. نتایج نشان می دهد؛ با افزایش عمق گود جابجایی افقی بر گود افزایش می یابد ولی با افزایش ارتفاع دیوار دیافراگمی این جابجایی کمتر می شود. و همچنین با افزایش ارتفاع دیوار دیافراگمی از اثر سربار کاسته می شود، در واقع زمانی که نسبت ارتفاع دیوار دیافراگمی به عمق گود کمتر است اثر سربار نمایان تر می باشد. و تاثیر فاصله بین خرپاها و درجه خرابی ساختمان نسبت به تاثیر بقیه پارامتر ها کمتر بوده است.

Keywords:

عملکردپایداری گودبرداری , دیوارحائل , روش خرپایی , دیوار دیافراگمی