ارزیابی کارایی شرکتهای توزیع برق و تغییرات بهرهوری کل عوامل به روش تحلیل پوششی دادهها

در این مقاله کارایی نسبی شرکتهای توزیع برق ایران به روش تحلیل پوششی دادهها (DEA) محاسبه شده است . به این منظور ازدو پارامتر عمده انرژی و حداکثر بار تامین شده به عنوان ستانده استفاده شده است. از طرف دیگر سه متغیر طول شبکه، ظرفیت ترانسفورماتورهای توزیع و تعداد کارکنان به عنوان دادههای بنگاهها مورد استفاده قرار گرفته است . از آنجا که میزان تقاضا و در نتیجه ستانده بنگاه ها ، به رفتار مشترکین و نه فعالیت بنگاه بستگی دارد از روش نهاده محور در تعیین کارایی بنگاهها استفاده شده است . همچنین برای محاسبهی کارایی از فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس استفاده شده است تا در نهایت کارایی فنی خالص محاسبه گردد. ضمن آنکه از نرم افزار WIN DEAP 2.1 برای انجام محاسبات استفاده شده است. در ادامه تغییرات متوسط بهره - وری کل عوامل در طول سالهای 1384 الی 1388 به وسیله شاخص مالم کوییست مشخص شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد 14 بنگاه دارای حداکثر کارایی فنی خالص هستند، ضمن آنکه تغییر معنیداری در بهر ه وری کل عوامل بنگاهها مشاهده نمیشود. همچنین این مطالعه نشان می دهد اگرچه تراکم مشترکان میتواند به عنوان یکی از عوامل بالا رفتن کارایی منتهی شود اما شرط لازم کارا بودن شرکت ها نیست. شاخص شدت بهکارگیری نیروی انسانی با بهره وری شرکتها رابطهی عکس دارد.

Keywords:

کارایی نسبی , محکزنی , تحلیل پوششی دادهها , بهرهوری کل عوامل , شاخص مالم کوییست