کاربرد تکنیک تصمیم گیری چند معیاره فازی در مطالعات امکانسنجی و انتخاب گزینه برتر طراحی در صنعت نفت

در مراحل مختلف پروژه به ویژه در فازهای اولیه آن، به دلیل عدم قطعیت و نا اطمینانی در معیارها، بررسی سناریوهای موجود قابل دسترس جهت اجرای طرح ها، دارای پیچیدگی خاص خود است. با توجه به ماهیت پیچیده و ساختار نیافته تصمیم گیری ها از یکسو و وجود تکنیک های نوین علم مدیریت در خصوص تصمیم گیری از سوی دیگر، این تکنیک ها می تواند در حوزه های مختلف دانشی مدیریت پروژه راهگشا و کمک کننده باشند. در این پژوهش، به صورت مطالعه موردی کاربرد تحلیل سلسله مراتبی فازی به روش گسترش یافته چانگ، جهت طراحی سناریوی انجام پروژه های صنعت نفت به ویژه در مراحل امکان سنجی اولیه که دارای ماهیت عدم قطعیت و نا اطمینانی بیشتری است، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. تکنیک های تحلیل کلاسیک، تحلیل سلسله مراتبی و در نهایت تحلیل سلسله مراتبی فازی تشریح و نتایج حاصل از سه تکنیک اشاره شده با یکدیگر مقایسه شده که مبین آن است که علاوه بر تکنیک های تحلیل کلاسیک و تحلیل سلسله مراتبی، از تکنیک «تحلیل سلسله مراتبی فازی» نیز می توان جهت تصمیم گیری مناسب در حوزه های مختلف دانش مدیریت پروژه به ویژه در مواردی که تصمیم گیری در شرایط مبهم و گنگ توام می باشد، بهره گرفت که در مطالعه موردی امکان سنجی احداث خط لوله صادراتی گاز، علاوه بر انتخاب سناریو برتر طراحی، خطای طراحی که در دو روش کلاسیک و تحلیل سلسله مرتبی قابل تشخیص نبود، به کمک تحلیل سلسله مراتبی فازی مشخص گردید و از سناریوهای موجود حذف گردید.

Keywords:

تصمیم گیری چند معیاره فازی , تحلیل سلسه مراتبی فازی , مطالعات امکان سنجی , روش گسترش یافته چانگ