مقایسه نیتروژن دهی پلاسمایی فولاد آبکاری کروم سخت شده به دو روش متداول و توری فعال

پوش شهای کروم سخت با وجود داشتن خوا صی چون سختی و مقاومت به سا یش بالا به د لی ل داشتن ترک، مقاومت به خورد گی ض عیفی دار ند و سخ تی ا ین پوش ش ها با افزا یش دما کاهش می یابد. برای غلبهبر ا ین مشکل از روش های مختلفی چون نیتروژن دهی پلاسما یی لایه کروم استفاده م ی شود . در ای ن پژوهش عم لیات نیتروژن دهی پلاسمایی به دو روش متداول و توری فعال بر روی فولاد کروم سخت شدهانجام شد . ریز سخ تی سنجی سطح مقطع نمونه های دارای پوشش دوگانه، نشان داد که هر دو روش سختی یکسانی در پوشش ایجاد می کنند. افت سختی نمونه کروم سخت شده، پس از هر دو عملیات به مدت 5ساعت تغییر محسوسی نمی کند ولی با افزایش زمان به 10 ساعت، % 13 از افت سختی جبران می گردد . نتایج خورد گی نشان داد که بهبود مقاومت خورد گی فولاد کروم سخت شده پس از عم لی ات با تور یفعال از روش متداول بیشتر بوده که دلیل آن تفاوت در مکانیزم این دو فرآیند تش خیص داده شد . ذرات نیتریدی تشکیل شده بر روی پوشش پس از عملیات توری فعال از چندضلعی هایی با اندازه یکسانتشکیل شده است، در صورتی که در روش متداول به صورت مجموعه های غیر هم اندازه می باشند.

Keywords:

نیتروژ ندهی پلاسمایی , توری فعال , آبکاری کروم سخت , مقاومت به خوردگی , سختی