بررسی اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر بهبود مهارت خویشتن داری دختران دوره ابتدایی شهر شیراز

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر مهارت خویشتن داری دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر شیراز بود. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی بصورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل می باشد. برای انتخاب اعضای گروه نمونه ابتدا از بین مدارس ابتدایی شهر شیراز دو مدرسه بصورت تصادفی انتخاب شد. سپس در این دو مدرسه کلیه دانش آموزان انتخاب شدند و پرسشنامهمهارت های اجتماعی گرشام و الیوت را تکمیل کردند. در نهایت در هر مدرسه ۱۵ نفر از دانش آموزان که کمترین نمره را در پرسشنامه فوق کسب کرده بودند انتخاب شدند و بصورت تصادفی یک مدرسه بعنوان گروه آزمایش و مدرسه دیگر بعنوان گروه کنترل تعیین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۱۱ جلسه هر هفته دو جلسه دو ساعته تحت آموزش هوش اخلاقی قرار گرفتند. پس از پایان جلساتآموزشی هر دو گروه مجددا پرسشنامه مهارت های اجتماعی را تکمیل کردند. داده های تحقیق با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش هوش اخلاقی بطور معناداری باعث ارتقای نمرات مولفه های خویشتن داری (همکاری، قاطعیت و خویشتن داری) در افراد گروه آزمایش در مقایسه با افراد گروه کنترل شده است P<۰.۰۵ یافته های این تحقیق آموزش هوش اخلاقی را به عنوان یک راهبرد آموزشی موثر در ارتقای مهارت خویشتن داری کودکان مورد تایید قرار می دهد.

Keywords:

آموزش هوش اخلاقی , همکاری , قاطعیت , خویشتن داری , دانش آموزان دختر