بررسی تاثیر بازی درمانی بر بهبود رابطه مادر و کودک در کودکان پیش دبستانی

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی درمانی در بهبود رابطه مادر و کودک می باشد. مواد رو روش: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی کنترل شده بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کودکان پیش دبستانی شهر نیشابور در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۴۰۰ بود. برای گزینش نمونه تحقیق ابتدا از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه در دسترس قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه بود که تاثیر بازی را در بهبود رابطه می سنجند. در ادامه از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش در معرض بازی با مادر قرار گرفت و گروه کنترل به روش معمول، آموزش را ادامه دادند. در پایان از تمامی دو گروه پس آزمون گرفته شد و نتایج با استفاده از روش کوواریانس تحلیل گردید یافته ها: طبق نتایج؛ تاثیر بازی درمانی بر رابطه مادر و کودک و خرده مقیاس آن به جزء حمایت معنادار می باشد p≤۰.۰۵ به طور کلی یافته های فوق حاکی از تاثیر مثبت بازی درمانی بر رابطه مادر و کودک و پذیرش، سهل گیری و طرد در رابطه مادر و کودک است. با این حال یافته تاثیر بازی درمانی بر بعد حمایت گری تائید نشد. بحث و نتیجه گیری: طرد کودک باعث از بین رفتن رضایت خاطر کودک شده و باعث ایجاد اضطراب در کودک می گردد. والدین باید توجه داشته باشند که به هیچ وجه نباید میان کودکان خود تبعیض قائل شوند و آنها را با هم مقایسه کنند، بلکه لازم است هر کدام را برای استعدادها و خصوصیاتی که دارند، مورد تشویق قرار بدهند و به این وسیله برای رشد و پیشرفت قوای مثبت آنها تلاش کنند .والدین باید به کودک یاد دهند که به طور مستقل فکر کند و با مشورت والدین تصمیم گیری کند تا در بزرگسالی با بحران های زندگی به خوبی برخورد کند.

Keywords:

بازی درمانی بهبود رابطه , مادر , کودک