بررسی نقش تعدیل گر سرمایه معنوی در رابطه بین سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه مازندران)

هدف: بررسی نقش تعدیل گر سرمایه معنوی در رابطه بین سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی در میان کارکنان دانشگاه مازندران بوده است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی؛ از حیث روش گردآوری داده ها، پیمایشی و از لحاظ روش آزمون فرضیات از نوع همبستگی است. جامعه آماری ۳۲۰ نفر از کارکنان دانشگاه مازندران می باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۱۷۵ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و سنجش شدند. پرسشنامه مورد استفاده در سرمایه اجتماعی، ناهاپیتوگوشال(۱۹۹۸) و دارای سه بعد ساختاری، ارتباطی و شناختی است. برای سنجش سرمایه روان شناختی از پرسشنامه لوتانز و همکاران(۲۰۰۴) شامل چهار مولفه باور به کارامدی، تاب آوری، امیدواری و خوش بینی، استفاده شد. برای سنجش سرمایه معنوی نیز از پرسشنامه سرمایه معنوی توسط گل پرور و همکاران(۱۳۹۴) استفاده شده است. برای بررسی مدل مفهومی از روش معادلات ساختاری و از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شده است. یافته ها: فرضیه تاثیر سرمایه اجتماعی بر سرمایه روان شناختی و فرضیه نقش تعدیل گری سرمایه معنوی در رابطه میان سرمایه روان شناختی و سرمایه معنوی تایید شدند. نتیجه گیری: بالا بودن میزان سرمایه اجتماعی و سرمایه معنوی باعث بروز رفتارهای مثبت و تضعیف رفتارهای مخرب در سازمان می شود.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , سرمایه روان شناختی , سرمایه معنوی