ارائه مدلی از نقش تجربیات معنوی و هوش هیجانی بر تاب آوری دانشجویان (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه سمنان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تجربیات معنوی و هوش هیجانی با میزان تاب آوری در بین دانشجویان دانشگاه سمنان در نیمسال اول سال تحصیلی ۹۵-۹۴ انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه سمنان (۱۳۰۸۹ نفر) بودند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به تعداد ۳۸۴ نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های تجربیات معنوی(غباری بناب، غلامعلی و محمدی، ۱۳۸۴)، تاب آوری(کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و هوش هیجانی(شات و همکاران، ۱۹۹۸) بود. برای بررسی این رابطه از روشهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها:بین تجربیات معنوی و هوش هیجانی با تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد. همچنین هوش هیجانی و تمامی مولفه های تجربیات معنوی(به جز تجربیات سلبی) می توانند تاب آوری را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: دانشجویانی که از تجربیات معنوی بیشتر و هوش هیجانی بالاتری برخوردار باشند، تاب آوری بیشتری در مقابل سختی ها و مشکلات زندگی و تحصیلی و در شرایط پر خطر خواهند داشت

Keywords:

تجربیات معنوی , هوش هیجانی , تاب آوری دانشجویان , دانشگاه سمنان