تحلیل رابطه بین مهارت زندگی و مسئولیت پذیری دانشجویان دانشگاه کاشان

هدف: هدف تحقیق حاضر، تحلیل رابطه بین مهارت های زندگی با میزان مسئولیت پذیری دانشجویان دانشگاه بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا، توصیفی- همبستگی بوده، جامعه آماری آن، کلیه دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ شامل ۷۱۳۲ نفر بود که با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران و به روش تصادفی طبقه ای، ۲۳۷ نفر به دست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات تحقیق، دو پرسشنامه استاندارد «مهارت زندگی» و پرسشنامه استاندارد «مسئولیت پذیری» بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت در شش مولفه بود که روایی هر دو به صورت محتوایی توسط کارشناسان، تایید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای مهارت زندگی، ۸۶/۰و مسئولیت پذیری، ۹۱/۰ برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون تی) با استفاده از نرم افزار آماری اس.پی.اس.اس. انجام گرفت. یافته ها: میانگین هر یک از مولفه های مهارت زندگی و مسئولیت پذیری در دانشجویان، بالاتر از حد متوسط بود. بین مهارت زندگی و مولفه های مسئولیت پذیری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. ضریب رگرسیون نشان داد مهارت زندگی قابلیت پیش بینی مسئولیت پذیری دانشجویان را دارد. همچنین بین مهارت های زندگی و مسئولیت پذیری دانشجویان، بر حسب جنسیت و مقطع تحصیلی تفاوت معنادار وجود ندارد؛ اما این تفاوت بر حسب رشته تحصیلی و سال ورود معنادار است. نتیجه گیری: آموزش مهارت زندگی، فرد را قادر می سازد مسئولیت های نقش فردی و اجتماعی خود را بپذیرد و نیازها، انتظارات و مسائل روزانه را به شکل اثربخشی پاسخ دهد.

Keywords:

مهارت زندگی , مسئولیت پذیری , دانشجویان , دانشگاه