قانون گریزی، نقض متقابل حقوق شهروندی

قانون گریزی از موانع مهم رشد و توسعه­ی جامعه است. انتظار رعایت موازین و مقررات از جانب دیگران و عدم پای بندی شخص به مقررات، تفسیر قانون به نفع منافع فردی و گروهی، تقلب نسبت به قانون و استفاده­ی ابزاری از مقررات، سوءاستفاده از مقررات برای اضرار به منافع عمومی یا خصوصی و نیز قانون شکنی، از جمله اشکال متنوع و متعدد قانون گریزی است. قانون گریزی یک خصیصه­ی منفی فرهنگی در برابر ویژگی مثبت فرهنگ قانون گرایی است. شهروندان، از حقوق متنوع و متعددی در زمینه های مدنی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و قضایی برخوردار می­باشند. تامین بهینه­ی حقوق شهروندی از اهداف همه­ی دولت هاست. قانون گریزی منحصر به شهروندان نیست. گاه ارگان های عمومی نیز با وضع مقررات تبعیض آمیز و یا اجرای تبعیض آمیز و غیر عادلانه­ی مقررات، دچار قانون گریزی می شوند. بررسی آثار قانون گریزی بر حقوق شهروندان در مقابل هم و نیز بر حقوق دولت و شهروندان در برابر یکدیگر و نیز قانون گریزی درون سازمانی بر حقوق شهروندان، اهداف مقاله را تشکیل می دهد.

Keywords:

حقوق شهروندی , قانون گرایی , قانون گریزی , حقوق متقابل