بررسی میزان تاثیر برنامه مداخله ای مبتنی بر مصاحبه انگیزشی در ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: یکی از شایع ترین بیماری های مزمن، بیماری دیابت است که توجه روز افزون متخصصان سلامت را به خود جلب کرده است و حوزه مناسبی برای بررسی اثربخشی مداخله های روان شناختی نظیر مصاحبه انگیزشی است. لذا برآن شدیم که میزان تاثیر برنامه مداخله ای  مبتنی بر مصاحبه انگیزشی را در ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بررسی نمائیم. روش بررسی :پژوهش حاضر مطالعه ای تجربی بود که در سال ۱۳۹۴ بر روی ۱۱۰ نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر یزد انجام گرفت که به دو گروه مورد و شاهد  باتعداد ۵۵ نفر در هر گروه تقسیم شدند. مداخله به صورت مصاحبه انگیزشی بود وبرای درک کیفیت زندگی از مقیاس فرم کوتاه ۲۶ سوالی پرسشنامه کیفیت زندگی(QOL)استفاده شد. پس از تکمیل پرسشنامه، داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ شده و توسط آزمون آماری کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی در دو گروه مورد و شاهد قبل از آموزش به ترتیب ۳۴/۱۱ ± ۵۲/۶۳ و ۴۰/۱۱ ± ۹۳/۶۲  و بعد از آموزش۹۴/۶ ± ۱۶/۷۸ و۶۲/۱۰ ± ۷۷/۶۱ بود که تفاوت معناداری در کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو  را بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله نشان می دهد( ۰۰۱/۰ p=). هم چنین نتایج حیطه های مختلف کیفیت زندگی نیزتفاوت معناداری را بعد از مداخله نشان داد) ۰۰۱/۰p=). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که مصاحبه انگیزشی موجب بهبود کیفیت زندگی و حیطه های آن درزنان مبتلا به دیابت نوع دو گروه مداخله شده است. پیشنهاد می شود از این شیوه به عنوان یک روش مکمل برای بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی و سایر بیماران مزمن استفاده شود.

Keywords:

Motivational Interviewing , Quality of Life , Type ۲ Diabetes , مصاحبه انگیزشی , کیفیت زندگی , دیابت نوع دو.