تاثیر سازگاری، ارتباطات و همکاری بر تعهد و اعتماد و نقش آنها در عملکرد صادرات

هدف شرکتهای صادراتی از عرضه کالاها به بازارهای خارجی، علاوه بر کسب سود، افزایش رقابت پذیری در طول زمان است. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر سازگاری، ارتباطات و همکاری بر تعهد و اعتماد و نقش آنها بر عملکرد صادرات با نقش تعدیلگر رقابت ناکارآمد صورت گرفته است. این پژوهش کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل ۶۰۰ نفر از مدیران و کارشناسان شرکت های صادرکننده فرآورده های نفتی و پتروشیمی در شهر تهران است. حجم نمونه پژوهش بر اساس فرمول کوکران، به تعداد ۲۳۴ نفر تعیین شد و از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است. گردآوری داده ها بوسیله پرسشنامه حسب اله و همکاران (۲۰۱۹)، لی و ژانگ (۲۰۰۷) و بوسو و همکاران (۲۰۱۹) انجام شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش دلفی و نظرات خبرگان و پایایی آن، توسط آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده نرم افزار Amos اانجام شد. یافته ها نشان داد سازگاری، ارتباطات و همکاری بر اعتماد و تعهد در شرکت های صادرکننده فرآورده های نفتی و پتروشیمی تاثیر مثبت و معنادار دارند. همچنین، تعهد و اعتماد بر عملکرد صادرات این شرکت ها تاثیر مثبت و معنادار دارند. علاوه بر این، نقش تعدیلگر رقابت ناکارآمد در روابط میان اعتماد و تعهد بر عملکرد صادرات مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

سازگاری , اعتماد , تعهد , رقابت ناکارآمد , عملکرد صادرات