اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر اعتماد در روابط بین فردی و کنترل عواطف در زنان متاهل

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، از درمانهای رفتاری نسل سوم است و در آن تلاش می­شود به­جای تغییر شناخت­ها، ارتباط روانشناختی فرد با افکار و احساساتش افزایش یابد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اعتماد در روابط بین­فردی و کنترل عواطف در زنان متاهل بود. در قالب مداخله نیمه­تجربی به­شیوه پیش آزمون پس­آزمون و پیگیری، ۲۴ زن متاهل به­شیوه نمونه­گیری در دسترس از میان زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه­کننده به مرکز مشاوره کمیته امداد شهر کرمانشاه انتخاب، و به­طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۲ نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اعتماد در روابط بین­فردی و پرسشنامه کنترل عواطف بودند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به­مدت ده جلسه به­شیوه گروهی دریافت کردند؛ اما برای گروه کنترل درمانی ارائه نشد. پس از پایان جلسات درمان از هر دو گروه پس­آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. براساس یافته­ها، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به­شیوه­ گروهی بر اعتماد در روابط بین­فردی (۰۵/۰P<) و کنترل عواطف (۰۵/۰P<) موثر بوده است. نتایج پیگیری بعد از یک ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در اعتماد در روابط بین­فردی و کنترل عواطف در سطح (۰۵/۰P<) تفاوت معنی­داری وجود دارد. براساس نتایج درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می­تواند تاثیر مطلوبی بر اعتماد در روابط بین­فردی و کنترل عواطف داشته باشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , اعتماد در روابط بین فردی , کنترل عواطف