امکان قرائت فلسفه میان فرهنگی در اندیشه مولوی با تاکید بر آراء ادهرمال

اندیشمندان فلسفه­ی میان فرهنگی با  قبول «دیگری» و نقد فلسفه مدرن از یک سو و بهره­مندی از  تکثر فلسفی دوران پست مدرن و توجه به اقتضائات جهانی شدن از سوی دیگر، از فلسفه میان فرهنگی به عنوان گرایش جدید فلسفه در دوران معاصر، سخن به میان می­آورند و با نفی انحصار طلبی در فلسفه و فرهنگ خاص به دنبال تئوری گفتگوی بین فلسفه­ها و فرهنگ­های­اند. نظریه­ایی که لازمه­اش امکان بررسی آراء جدیدی از منظر فلسفه مذکور بوده و زمینه طرح اندیشه­هایی نظیر مولوی را فراهم می­سازد. همچون «دیگری» در نگاه ادهر مال «هستی مطلق و جلوه­های متنوع آن» در اندیشه مولاناست. مبنایی که بر اساس آن می­توان از امکان قرائت فلسفه میان فرهنگی سخن گفت. در مقاله حاضر با روش «توصیفی تحلیلی» و بر اساس مبنای «دیگری» و «هستی مطلق و انتشار حقیقت» به عنوان فرضیه، نظریه «فلسفه میان فرهنگی» و ابعاد گوناگون آن تبیین شده است. مولوی بر این اساس، قائل به تکثر فرهنگ­ها و فلسفه­هاست. این تکثر زمینه فلسفه میان فرهنگی و تلاش برای دست یابی به  همپوشانی فلسفه­ها و فرهنگ­ها؛ یعنی معرفت حقیقت مطلق را برای آدمیان مهیا می­سازد. از طرفی حقیقت مذکور زمینه همزبانی و گفتگوی میان فلسفه­ها و فرهنگ­ها را آماده کرده و افق­هایی از فهم مشترک را میان آنها فراهم می­کند.

Keywords:

رام ادهر مال , مولوی , فلسفه میان فرهنگی , دیگری , وجود مطلق , هرمنوتیک و گفتگو