تدوین الگوی توسعه گردشگری ورزشی سبز در مقاصد گردشگری ورزشی استان گلستان

گردشگری سبز بهترین راهبرد برای توسعه ارتباط بین محیط زیست طبیعی و فعالیت های ورزشی است که متکی به سرمایه ای طبیعی و برگرفته از فرهنگ بومی و جاذبه های مقاصد گردشگری است. لذا هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی شاخص های توسعه گردشگری ورزشی سبز در مقاصد گردشگری طبیعی می باشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات آمیخته (کیفی-کمی) می باشد. فاز کیفی پژوهش از طریق مصابه با ۱۰ نفر از خبرگان مرتبط با زمینه پژوهش به روش دلفی تا دستیابی به اشباع نظری انجام گرفت. نمونه های آماری فاز کمی پژوهش شامل ۱۸۰ نفراز گردشگران، ساکنین محل و صاحبان اقامتگاه-های بوم گردی بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته در قالب شاخص های محیط زیست، کیفیت زیست بوم، مدیریت زیست محیطی و فعالیت های ورزشی مبتنی بر طبیعت بود که پس از تحلیل عاملی اکتشافی بر مبنای چرخش واریمکس (۰/۴≥β) و حذف گویه های دارای بار عاملی کم، پایایی درونی ابعاد پرسشنامه در یک مطالعه آزمایشی به روش آلفای کرونباخ تایید گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار PlS استفاده گردید. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بر مبنای شاخص های سه گانه لاکر و فورنل (بار عاملی، روایی همگرا، روایی واگرا) الگوی پژوهش دارای برازش ساختاری و برازش اندازه گیری مطلوبی می باشد. همچنین دو مولفه محیط زیست و مدیریت زیست محیطی بیشترین تاثیر را بر توسعه الگوی گردشگری سبز داشتند. لذا تلاش در حفظ جاذبه های محیط زیست از طریق دفع ضایعات و پسماندهای گردشگران و انجام اقدامات مدیریتی در خصوص پیشگیری و بازسازی آسیب های وارد شده به اکوسیستم ورزشی منطقه تاثیر بسزایی در توسعه گردشگری ورزشی سبز دارد.