مطالعه تجربی اثر تعمیر بر روی توزیع تنشهای پسماند در اتصالات لوله ای

تعمیرو نگهداری سازههای دور از ساحل یکی از اولویتهای صنایع دریایی و دور از ساحل در دنیامیباشد. به علت اعمال تنشهای ناشی از موج این سازهها در معرض تخریب تدریجی به علت رشد ترکهای خستگی قرار میگیرند. بازرسیهای زیرآبی که به منظور پایش انسجام و عملکرد سازههای دریایی جهت اطمینان از ایمنی و قابل استفاده بودن سازه بکار میرود، هزینه سنگینی را به سازمان عامل متحمل میکند. تحلیل خستگی با منظورکردن عوامل تاثیرگذار باعث کاهش قابلتوجه هزینه بازرسی و معاینات فنی خواهد شد. میزان تنشپسماند در اتصالات جوشی خود یک عامل تاثیرگذار است که باید درتحلیل خستگی اتصال مطرح شود.اثر تنش پسماند درعمرخستگی انکار ناپذیراست. این تاثیر بسته به نوع و توزیع تنش پسماند، میتواند متفاوت، دارای تاثیر مثبت یا منفی باشد. پس از آمادهسازی مقدمات انجام آزمایش، اندازهگیری تنشهایپسماند به روش سوراخکاری نمویی تا عمق 2 میلیمتر در فاصله 5 میلیمتر از خط جوش برای اتصالات اولیه و تعمیری صلیبی در 8 نقطه انجام شد، سپس اتصالات اولیه تحت بار خستگی 20 تن قرار گرفتند. سرانجام در نزدیکی همان نقاط اندازهگیری مجدداً اندازهگیری به روش سوراخکاری نمویی انجام شد. نتایج نشان داد که تن شهای پسماند قابل توجهی در اتصالات اولیه و تعمیری بعد از جوشکاری ایجاد شده است. توزیع تنش پسماند حاکی از آن است که در مراحل اولیه سوراخ کاری، تنش پسماند فشاری بوده و با افزایش عمق، از میزان آن کاسته شده است. در حالت بعد از خستگی نشانداد که از مقدار تنش پسماند فشاری کاسته شده است، یعنی رهاسازی تنش پسماند انجام شده است. همچنین مطابق با سنگزنی در انتهای پاسهای جوشکاری، تنشهای پسماند فشاری قابل توجهی ایجاد نموده و موجب بهبود عمر اتصالات تعمیری میشود.

Keywords:

تعمیر , تنش پسماند , اتصال لولهای , خستگی , سوراخکاری نمویی , جو شکاری , بهبود عمر