اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن در مدیریت رشد چمن مخلوط

در شرایط آب و هوایی گرم و خشک که در اکثر مناطق ایران حاکم است مدیریت مصرف آب و نیتروژن به عنوان دو عامل مهم در رشد چمن ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق، اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن با هدف کنترل رشد رویشی چمن های مرسوم در فضای سبز (چمن مخلوط با نام عمومی اسپرت)، با در نظر گرفتن تامین نیاز گیاه و حفظ کیفیت بصری آن، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. بذر تجاری چمن با تراکم۴۰ گرم در متر مربع در جعبه های حاوی خاک لوم شنی در اواسط بهار کشت شد. تیمار نیتروژن با استفاده از منبع نیترات آمونیوم در ۵ سطح (۰، ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلی گرم در متر مربع در ماه، همراه آبیاری) و تیمار رژیم آبیاری در ۴ سطح (۱۰۰، ۸۰، ۶۰ و ۴۰ درصد ظرفیت زراعی به صورت یک روز در میان) به مدت ۵ ماه در طی فصل گرم سال۱۳۹۲ پس از اولین چمن زنی از خرداد ماه اعمال شد. نتایج نشان داد که محدودسازی کاربرد نیتروژن و میزان آبیاری بر صفات ارتفاع، وزن تر و خشک، کلروفیل و پرولین دارای اختلاف معنی دار بود، ولی بر شاخص تراکم، شاخص کیفیت و رنگ اثر معنی دار نداشت. بدون توجه به سطوح نیتروژن، شاخص کیفیت و رنگ فقط در سطح ۴۰ درصد ظرفیت زراعی کمترین میزان را نشان داد. بنابراین، کاهش کاربرد کود نیتروژنی تا ۱ میلی گرم بر مترمربع در ماه و رژیم آبیاری تا ۶۰ درصد ظرفیت زراعی ضمن این که سبب کاهش رشد رویشی شد، بر دیگر صفات کیفی چمن تاثیر منفی نداشت.

Keywords:

سرعت رشد , ظرفیت زراعی , فضای سبز , کیفیت چمن , نیترات آمونیوم