چگونگی بهره برداری از تپه های ماسه ای بعنوان واحدهای آگرو - فاستری و ماده اصلاح کننده خاکهای شور و قلیایی

ضمن بررسی سطح تپه های ماسه ای و سابقه شکل گیری آنها بعد از عصر یخبندان، بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعات چهار ساله بر روی تپه های ماسه ای مالچپاشی شده و مالچپاشی نشده، تحت عنوا تثبیت بیولوژیکی و بررسی دینامیک تپه های ماسه ای در خوزستان نتیجه گیری می شود که علت عدم موفقیت تپه های ماسه ای بلند در خوزستان، عدم دسترسی درختچه های کوچک و تازه کاشت به منبع رسوبتی سوم یعنی بخار آب رسیده از حوزه اشباع شده حاصله از آب تکاثف در قسمتهای تحتانی تپه های ماسه ای می باششد که علت آن وجود یک قشر ضخیم و خشک ما بین بخش سطحی و عمقی این گونه تپ ها می باشد که می توان با کوتاه کردن آنها تا ارتفاع 6-4 متری رفع این مشکل نمود. علاوه بر آن ضمن تاکید درباره اهمیت آب تکاثف درتامین نیازهای آبی درختچه های جوان، متذکر شده است که علت عدم موفقیت درختکاری بر روی اراضی ماسه ای متراکم نیز عدم تشکیل آب تکاثف در قسمتهای سطحی و در نتیجه عدم وجود حوزه اشباع در بخش عمقی آن می باشد. بالاخره با توجه به ارتفاع کاپیلاری محدود مواد ماسه ای و قابلیت های آنها جهت کشت درختان جنگلی صنعتی و بهره برداری زراعی پیشنهاد شده است با گستردن مواد ماسه ای بر روی اراضی شور و قلیایی و نمکزارها می توان به اصلاح این اراضی پرداخته و بصورت واحدهای آگرو – فاستری مورد بهره برداری قرار داده شوند.