نقش آموزش پژوهش محور در افزایش فرصت های شغلی و توسعه اقتصادی و جامعه

آموزش پژوهش محور که از نظریه ساختن گرایی برآمده است، توسط کمینیوس و دیویی در محیط های آموزشی به کار گرفته و توصیه شده است. آموزش پژوهش محور به روش هایی اطلاق می شود که به دانش آموزان اجازه می دهد کنجکاو باشند و سوال بپرسند، فرضیه ها و تبیین های خود را توسعه دهند، تحقیق کنند، مشاهده کنند و شواهد و مدارک را جمع آوری کنند و در نهایت یافته های خود را تدوین و بیان نمایند. با توجه به اهمیت به کارگیری آموزش پژوهش محور در فرایند یاددهی- یادگیری، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش پژوهش محور در افزایش فرصت های شغلی و توسعه اقتصادی و جامعه انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است که با روش کتابخانه ای (مروری) صورت گرفته است. لذا منابع مختلف چاپی و الکترونیکی مرتبط با موضوع پژوهش که در دسترس پژوهشگر قرار داشتند، مورد مطالعه قرار گرفته و یادداشت برداری شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که آموزش پژوهش محور، الگویی جامع و شامل الگوی حل مساله، تفکر انتقادی و الگوی استقرایی است که دانش آموزان می توانند از هر یک از این الگوها یا ترکیبی از آنها به تناسب شرایط و موقعیت استفاده نمایند. به عبارت دیگر، یادگیری پژوهش محور دانش آموزان را به پژوهشگران و یادگیرندگانی مادام العمر تبدیل می کند که می توانند با هم کار کنند و استمرار همکاری و همفکری میان دانش آموزان در مدرسه و به دنبال آن در آینده زمینه ساز توسعه فرصت های شغلی و کارآفرینی و در نتیجه توسعه اقتصادی و پیشرفت جامعه خواهد شد. از این رو، تشویق و ترغیب معلمان به استفاده از روش های تدریس فعال و پژوهش محور در کلاس های درس جهت به چالش کشیدن تفکر دانش آموزان و بهبود تعامل، مشارکت و همکاری در بین آنان پیشنهاد شده است.

Keywords:

آموزش پژوهش محور , یادگیری پژوهش محور , رویکرد ساختن گرا , فرصت های شغلی , توسعه اقتصادی