اعجاز علمی قرآن در اندیشه آیت الله جوادی آملی

اندیشمندان و مفسران، در بررسی قرآن کریم، بهویژه آیاتی که با علوم تجربی نسبتی دارند، رویکردشان متفاوت است. برخی بر این باورند که هر علمی از علوم بشری را میتوان در قرآن جستوجو کرد. برخی معتقدند قرآن هیچ رسالتی در علوم تجربی ندارد. عدهای هم راه میانه را درپیش گرفته و با تخطئه دو دیدگاه قبلی، یافتههای قطعی علوم جدید را در قرآن کریم پذیرفتهاند و آن را نشانه اعجاز علمی این کتاب جامع بشری دانستهاند. ازجمله معتقدان به این نظریه، آیتالله جوادی آملیاست که با تصریح به این مطلب، بر وثاقت این اندیشه افزودهاند. ایشان ضمن اشاره تلویحی به چنین اعجازی در قرآن کریم، با بهرهگیری از دلایل عقلی، همچون دینی بودن همه علوم، جامع و جاودان بودن قرآن و دلایل نقلی نظیر نوآوری قرآن در برخی مطالب علمی و تصریح ائمه اطهار(علیهم السلام)، نظریه خویش را اثبات کرده و آن را از پیرایههای عصر علمزده امروز مبرا دانستهاند؛ چنانکه درباره نسبت دادن هر دستاورد ظنی علمی به قرآن هشدار میدهند. در این پژوهش، تلاش میکنیم با روش توصیفی  تحلیلی، اندیشههای آیتالله جوادی آملی را درباره اعجاز علمی قرآن کریم بررسی کنیم.    

Keywords:

قرآن , علوم تجربی , اعجاز علمی , آیت الله جوادی آملی