اثربخشی آموزش خوش بینی بر ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان ابتدایی

مقدمه: توجه به ادراک شایستگی و کیفیت زندگی در دانش آموزان به دلیل نقش اثرگذار آن بر سلامت روانی، جسمی  و اجتماعی لازم است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خوش بینی بر ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان ابتدایی بود. روش کار: در پژوهشی شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه، از دانش­آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی شهر چابهار در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰، تعداد ۳۰ نفر به شیوه نمونه­­گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند؛ و به مقیاس ادراک شایستگی هارتر و کیفیت زندگی راونز سیبری و همکاران پاسخ دادند. دانش­آموزان گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش خوش بینی سلیگمن، قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی داری ۰۵/۰= α انجام شد. یافته ها: نتایج نشان بین ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه گواه تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش خوش بینی باعث ارتقای ادراک شایستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان ابتدایی شد، بنابراین نتایج پژوهش توجه بیشتر متصدیان عرصه تعلیم و  تربیت درزمینه تاثیر خوش بینی بر بهبود وضعیت روانشناختی دانش آموزان را می طلبد.

Keywords:

Optimism , Competency perception , Quality of life , Students , خوش بینی , ادراک شایستگی , کیفیت زندگی , دانش آموزان.