بررسی تاثیر آموزش راهبردهای تنظیم هیجان بر اساس مدل گراس بر میزان پرخاشگری در افراد وابسته به مواد

مقدمه: پرخاشگری یکی از متغیرهای زمینه ساز در گرایش به سوی مصرف مواد است و افرادی که قادر به کنترل خود در مواجهه با موقعیت های پرخاشگرانه و تحریک برانگیز نباشند دارای گرایش بیشتری به سوی مصرف مواد می باشند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای تنظیم هیجان براساس مدل گراس بر میزان پرخاشگری در افراد وابسته به مواد مخدر انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود، جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد وابسته به مواد مخدر مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهرستان مریوان در پاییز ۱۳۹۳ تشکیل دادند. نمونه گیری در طی دو مرحله انجام شد در مرحله اول از نمونه گیری در دسترس و در مرحله دوم از نمونه گیری تصادفی استفاده گردید و تعداد ۳۰ نفر به طور تصادفی در گروه های مداخله و شاهد جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و مقیاس پرخاشگری باس و پری استفاده شد. در فرایند اجرا، گروه مداخله به مدت ۸ جلسه تحت آموزش قرار گرفتند و گروه اهدش هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از نسخه ۱۸ نرم افزار SPSS و از روشهای آماری توصیفی و آمار تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری و مولفه های آن در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد در مرحله پس از مداخله کاهش معنی داری داشته است (۰۰۱/۰P<)؛ همچنین نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار پرخاشگری کل و مولفه های آن پس از مداخله در گروه مداخله بوده است (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: این پژوهش نقش و تاثیر آموزش راهبردهای تنظیم هیجان را بر کاهش پرخاشگری در افراد وابسته به مواد مخدر مورد تایید قرار داد.

Keywords:

Emotion regulation strategies , Gross model , aggression , drug dependence , راهبردهای تنظیم هیجان , مدل گراس , پرخاشگری , وابستگی به مواد