ارتباط استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران اورژانس شهر قم، سال ۱۳۹۶

زمینه و هدف: مراقبت اساس حرفه پرستاری است و برای مواجهه با مشکلات اخلاقی در امر مراقبت از بیماران، نیاز است که پرستاران از سطح استدلال اخلاقی بالایی برخوردار باشند. استدلال اخلاقی همان توانایی فرد برای قضاوت درست در مواجهه با مسائل اخلاقی مطرح می شود. با توجه به ضرورت بکارگیری استدلال اخلاقی در جهت مراقبت اخلاق محور، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران اورژانس صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه، یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی بود. ۲۷۲ پرستار به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد رفتار مراقبتی و پرسشنامه آزمون معمای اخلاقی Crisham استفاده شد. داده های مطالعه با آمار توصیفی، آزمون های تی مستقل، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره از طریق نرم افزار SPSS (V۲۰) تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره تفکر اخلاقی پرستاران ۲۲/۷±۱۰/۴۵، میانگین نمره ملاحظات بالینی ۷۲/۳±۶۷/۲۱ و میانگین نمره رفتار مراقبتی پرستاران ۴۲/۰±۶۵/۴ بدست آمد. در تحلیل چند متغیره رابطه مثبت و معنی دار آماری بین استدلال اخلاقی و رفتار مراقبتی (۰۱۹/۰β=، ۰۰۱/۰p<) به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه مستقیم استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی به نظر می رسد ارتقای استدلال اخلاقی پرستاران می تواند در ارتقای عملکرد بهتر آنان و افزایش کیفیت مراقبت موثر باشد.

Keywords:

ethical decision-making , moral reasoning , caring behavior , nursing , emergency department , تصمیم گیری اخلاقی , استدلال اخلاقی , رفتار مراقبتی , پرستاری , بخش اورژانس