اندازه گیری همسویی راهبردی سازمانی: رویکرد پویایی سیستم

شرط بقا در محیط به‎شدت رقابتی امروز، کسب مزیت رقابتی است. از منابع مهم کسب مزیت رقابتی ایجاد و ارتقای همسویی راهبردی است. همسویی راهبردی به لحاظ ماهیتی، مفهومی کیفی و انتزاعی است و یک مفهوم کیفی تا زمانی که کمی‎نشده و تعریف عملیاتی از آن صورت نگرفته، از چندان ارزش کاربردی برخوردار نخواهد بود. این مقاله با مبنا قراردادن یک فرمول عمومی و اتخاذ رویکرد سیستم های پویا، مدل نهایی اندازه گیری همسویی راهبردی سازمان را به‎دست می دهد. با استفاده از روش دلفی و گروه کانونی ترکیب نهایی متغیرها، ابعاد و مولفه ها مشخص شدند. از روش پویایی شناسی سیستم ها برای شناسایی و تعریف مفروضات پویا و چرخه های علی استفاده شد. مطالعه به لحاظ روش شناسی از نوع آمیخته اکتشافی است که در آن دو دسته از داده ها به‎صورت مدارک و مستندات تاریخی و دیگری، داده های دست اول از پرسشنامه ها استفاده شده‎اند. با اجرای مدل در یک نمونه موردی، اعتبار آن به تایید رسید و اندازه گیری مقدار همسویی راهبردی در آن انجام گرفت. خروجی های مدل نشان داد که از آن می توان به‎منزله یک سیستم ارزیابی و بهبود عملکرد راهبردی پویا استفاده کرد.

Keywords:

ارزیابی عملکرد , پویایی شناسی سیستم ها , سیستم ارزیابی عملکرد راهبردی پویا , همسویی راهبردی