حقوق حمایتی و انحصاری مالکان علائم تجاری

حقوق مالکیت معنوی (فکری) یکی از موضوعات مرتبط با فکر و ایده های انسان، از جمله موضوعات مهمتوسعه و بسط تولیدات ادبی، هنری و صنعتی است که ریشه در فکر، ذوق و ابتکارات انسان دارد. این حقوق، همواره مورد حمایت قانون و قانونگذاران قرار گرفته است؛ بنحوی که امروز تقریبا نمی توان کشوری را یافت که این حقوق مورد تصریح قرار نگرفته باشند یا به مقررات بین المللی ملحق نشده باشند. از جمله این حقوق که سهم قابل توجهی نیز از آثار فکری انسان را در بر گرفته است، »علائم تجاری« می باشند که نشان دهنده تولید، ساخت، شهرت و یا نشان تجاری اشخاص (شرکتها، کارخانجات و غیره) می باشد. اهمیت علامت یا نشان تجاری از آن جهت است که مبین تمایز کالایی از کالاهای دیگر (مشابه، متجانس و غیر آن) بوده و می تواند تمییزی در جهت شناسایی ایمنی، استاندارد، سلامت، کیفیت، خدمات ارزنده، اعطای حق انتخاب به مصرف کننده و غیره باشد. بر همین اساس است که قانونگذار ایرانی در قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری (و متعاقبا آیین نامه اجرایی آن)، تقریراتی را در جهت حمایت از این حقوق و البته ضمانت اجراهایی را در جهت نقض آن (با امعان نظر در مقررات کیفری) در نظر گرفته است. در این مقاله که به روش کتابخانه ای تدوین شده است، در مقام بررسی حقوق قانونی پیش بینی شده برای دارندگان علائم تجاری خواهیم بود که در پایان به این نتیجه خواهیم رسید که حمایت از این حقوق که به اشکال حقوق حمایتی و حقوق انحصاری جلوه می کنند، منوط به ثبت و رعایت تشریفات مقرر قانونی خواهد بود. با این مشخصه که حمایت قانونی از علامت تجاری ثبت نشده، بطور استثنائی و محدود، بشرط استعمال انحصاری و مکرر، مورد پذیرش قانونگذار ایرانی قرار گرفته است (ماده ۳۴ قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری).

Keywords:

علائم تجاری , ثبت علامت , گواهینامه اثر , حق تقدم , حقوق معنوی , حقوق ناشی از ثبت علامت.