طراحی مدل صلاحیت سنجی رانندگان اتوبوس های درون شهری به روش کمی

صلاحیت­سنجی و ارزیابی توانمندی­­­های شغلی رانندگان سبب افزایش بهره­وری و کاهش نرخ وقوع حوادث رانندگان اتوبوس درون­شهری خواهد شد.ازجمله مزایای مهم صلاحیت­­سنجی قبل ازاستخدام می­توان به افزایش میزان تطابق و سازگاری شغل با شاغل رانندگان اتوبوس درون­شهری اشاره کرد. هدف مقاله حاضر طراحی مدل صلاحیتسنجی رانندگان اتوبوس درون شهری تهران است. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از حیث ماهیت توصیفی - پیمایشی است. حجم جامعه آماری شامل ۲۰۰۰ نفر راننده بخش خصوصی فعال در اتوبوس رانی تهران است. روش نمونه گیری در بخش کمی با توجه به ویژگی همگن بودن جامعه آماری رانندگان، تصادفی ساده است. تعداد رانندگان که پرسشنامه مربوطه در بین آن ها توزیع شده است، از طریق نمونه گیری احتمال وند با استفاده از فرمول کوکران ۳۲۱ نفر است. نتایج در قالب بارهای عاملی تاییدی برای مولفه ها بین ۷۰۲/۰ و ۹۹۰/۰ و برای ابعاد صلاحیت­سنجی بین ۸۴۱/۰ و ۹۸۰/۰ به دست آمد. با انجام تحقیق حاضر هر هفت بعد به­دست­آمده از رویکرد کیفی داده­بنیاد که قبلا از طریق مصاحبه­های عمیق و نیمه­ساختاریافته با خبرگان به دست آمده بود نیز تایید شد. این ابعاد شامل صلاحیت عمومی، سلامت جسمی، سلامت روان­شناختی، دانش رانندگی، مهارت رانندگی، مهارت ارتباطی و توانایی شناختی است.

Keywords:

صلاحیت سنجی رانندگان , اتوبوس های درون شهری , سلامت رانندگان