تسهیم دانش در دانشگاه صنعتی شریف: رویکرد سرمایه اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی رفتار تسهیم دانش از روی عناصر سرمایه اجتماعی است. از یک سو، تسهیم دانش به معنای میل افراد به تبادل دانش با دیگران بوده و از سوی دیگر، سرمایه اجتماعی بیانگر شاکله، محتوا و مضامین روابط متقابل میان عناصر شبکه اجتماعی است. مساله به این شرح است: آیا می توان انتظار داشت که کارکنان بنا به دلایل اجتماعی (نه برحسب دستور و جبر)، دانش خود را در اختیار همکارانشان قرار دهند؟ با انتخاب نمونه تصادفی ۱۷۹ نفری از کارکنان دانشگاه صنعتی شریف، توزیع پرسشنامه در میان آن ها جهت دریافت داده های نگرشی و استفاده از روش مدلسازی معادله ساختاری، نتایج پژوهش نشان داد که دو عنصر از وجه ساختاری (اهمیت به سازمان و پاداش)، یک عنصر از وجه فاعلیت (تسخیر احساس ها)، و یک عنصر از وجه رابطه ای (ابراز شایستگی) تاثیر معناداری را بر تسهیم دانش کارکنان دارند؛ اما تاثیر نوع دوستی و بلندنظری معنادار نیست. ابعاد سرمایه اجتماعی در این پژوهش توانستند ۲۷ درصد از تغییرهای مربوط به رفتار تسهیم دانش را پیش بینی کنند. طبق نتایج برآمده، پیشنهادهایی نیز در قالب اجرایی و نظری در انتهای پژوهش آورده شد.

Keywords:

اعتماد , تسهیم دانش , دانشگاه صنعتی شریف , سرمایه اجتماعی