تجزیه پایداری عملکرد دانه در ژنوتیپ های گلرنگ

هدف از این تحقیق تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ۳۰ ژنوتیپ گلرنگ با استفاده از تجزیه مدل اثرات اصلی افزایشی و ضرب پذیر (AMMI) و نیز ارزیابی ژنوتیپ ها، محیط ها و اثرات متقابل آنها با استفاده از آماره های پایداری و اکووالانس ریک می باشد. آزمایش ها در دو ایستگاه تحقیقات کشاورزی شیروان و سیساب طی سه سال زراعی ۹۴-۱۳۹۱ اجرا شدند. نتایج حاصل از تجزیه امی نشان داد که اثرات اصلی ژنوتیپ، محیط، اثرات متقابل (GE) و چهار مولفه اول اثر متقابل معنی دار بودند. نمودار بای پلات قادر به تفکیک ژنوتیپ های پایدار و محیط های با قدرت تفکیک بالا از محیط های ضعیف بود. براساس نتایج تجزیه ای و پارامتر های پایداری مورد بررسی ژنوتیپ های ۲ و ۴ با میانگین عملکرد بالاتر از میانگین کل دارای پایداری مطلوب بودند در صورتی که ژنوتیپ های ۲۰ و ۲۱ با بیشترین تاثیر در اثر متقابل ناپایدارترین ژنوتیپ ها بودند.

Keywords:

اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط , تجزیه امی , سازگاری