نقش اشتیاق به مدرسه، خودپنداشت تحصیلی و چشمانداز زمان در پیشبینی اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختر در زمان آموزش مجازی

هدف از این پژوهش بررسی نقش اشتیاق به مدرسه، خودپنداشت تحصیلی و چشم انداز زمان در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان دختر در زمان آموزش مجازی بود. روش پژوهش کمی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰بودند. حجم نمونه ۱۵۰ نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ و همکاران((۲۰۰۷ و به شیوه نمونه گیری در دسترس(داوطلبانه آنلاین) انتخاب و به پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی((APQ سواری((۱۳۹۰، مقیاس اشتیاق به مدرسه((SESS وانگ و همکاران((۲۰۱۱، سیاهه خودپنداشت تحصیلی((SSCI چن و تامپسون ۲۰۰۴ و سیاهه چشم انداز زمان((S-ZTPI زیمباردو و بوید((۱۹۹۹ پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین اشتیاق به مدرسه، خودپنداشت تحصیلی و چشم انداز زمان با اهمالکاری تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد(.(P<۰/۰۱ نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۷۰/۲ درصد اهمالکاری تحصیلی به وسیله اشتیاق به مدرسه، خودپنداشت تحصیلی و چشم انداز زمان تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که اشتیاق به مدرسه، خودپنداشت تحصیلی و چشم انداز زمان نقش مهمی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دارند.

Keywords:

اهمالکاری تحصیلی , اشتیاق به مدرسه , خودپنداشت تحصیلی و چشم انداز زمان.