مقایسه انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی بین دانش آموزان موفق و ناموفق

هدف پژوهش حاضر مقایسه انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی بین دانش آموزان دوم متوسطه موفق و ناموفق تبریز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بودند که از این جامعه، تعداد ۱۵۵ نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پیشرفت تحصیلی فام و تیلور، انگیزش تحصیلی والرند و همکاران و راهبردهای خودتنظیمی پنتریچ و دیگروت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t دو گروه مستقل و تحلیل رگرسیون صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ضریب همبستگی انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دو گروه از دانش آموزان موفق و ناموفق از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان داد که در متغیر پیشرفت تحصیلی، انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری بین دانش آموزان موفق و ناموفق تفاوت وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که انگیزش تحصیلی و راهبردهای یادگیری قادرند تغییرات پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان پیشبینی کنند.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , انگیزش تحصیلی , راهبردهای خودتنظیمی.