اثربخشی ذهن آگاهی و شفقت به خود در درمان اضطراب و افسردگی

زمینه و هدف: روان درمانی های " موج سوم "، اثربخشی خود برای درمان کردن علائم آسیب شناسی روانی مانند اضطراب و افسردگی را نشان داده اند. علاقه رو به رشدی به وجود آمده است تا بررسی شود که سازه های اصلی این درمان ها، چگونه مزایای درمانی را ایجاد می کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی ذهن آگاهی و شفقت به خود در درمان اضطراب و افسردگی بود. روش بررسی: طرح تحقیق، مقطعی است. نمونه متشکل از، ۸۶۰ شرکت کننده از بین جمعیت عمومی شهر تهران بود. مولفه ها، شامل مقیاس ذهن آگاهی، توجه و هشیاری؛ مقیاس ۱۲ گویه شفقت به خود؛ مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون؛ و مقیاس اضطراب و افسردگی گلدبرگ، بودند. برای تجریه و تحلیل داده ها از همبستگی های دو متغیره محاسبه و مدل های تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج اثرات مستقیم معنادارذهن آگاهی و شفقت به خود بر علائم اضطراب و افسردگی را نشان داد، اما تنها اثرات غیرمستقیم معنادار از طریق تاب آوری، در مورد افسردگی به دست آمد. نتیجه گیری: تاب آوری، ممکن است به طور جزئی، اثر ذهن آگاهی و شفقت را بر افسردگی، اما نه بر اضطراب، میانجی گری کند.

Keywords:

ذهن آگاهی , شفقت به خود , افسردگی , اضطراب