تقویت بخش خصوصی در اقتصاد و قدرت بانک بر انعطاف پذیری مالی با تاکید بر شاخص رقابت پذیری جهانی

یکی از راه های افزایش رقابت اجازه ورود بنگاه های جدید به بازار است که باعث کاهش تمرکز در بازار می شود. همانند سایر صنایع، در شبکه بانکداری نیز رقابت برای حداکثرسازی رفاه اجتماعی و ایجاد بهره وری لازم است. با این حال بخش بانکداری ویژگی خاصی دارد که آن را از سایر صنایع متمایز می سازد. این ویژگی که از طبیعت واسطه گری بانک ها ناشی می شود، این است که هرگونه بی ثباتی و انعطاف ناپذیری مالی در شبکه بانکی به صورت بالقوه می تواند منجر به بی ثباتی مالی و بحران اقتصادی شود و هزینه های اجتماعی بزرگی را به جامعه تحمیل کند. رقابت در بخش بانکداری متفاوت است. وجود شکست های بازاری توضیح می دهد که چرا رقابت به طور مستقیم در بخش بانکداری کاربرد ندارد. باید در نظر داشت که اطلاعات نامتقارن، وجود اثرات جانبی و هزینه های ضمنی و نوع ارتباطات در بازارهای مالی می تواند اثرات بسیاری بر رقابت در بانکداری داشته باشد و مشخص کننده سازوکار رقابت در بانکداری باشند. جامعه آماری مقاله کشورهای منتخب برای دوره زمانی ۲۰۲۰-۲۰۰۰ می باشد. شاخص رقابت پذیری جهانی بر انعطاف پذیری مالی مثبت و از نظر آماری معنا دار می باشد و تاثیر شاخص رقابت پذیری جهانی بر انعطاف پذیری مالی در بانکهای کشورهای منتخب در حال توسعه معنادار و مثبت می باشد، تقویت بخش خصوصی بر انعطاف پذیری مالی در کشورهای منتخب تحقیق اثر مثبت و معنادار دارد. اثر گذاری شاخص سطح عمومی قیمتها (تورم) و ریسک نکول اثر معنی دار و منفی بر انعطاف پذیری مالی در بانکهای کشورهای منتخب در حال توسعه دارند.

Keywords:

خصوصی سازی , شاخص رقابت پذیری جهانی , انعطاف پذیری مالی , تسهیلات اعطایی , ریسک بانکی