پناهگاهی از جنس خاک؛ ساخت سرپناه در مناطق حاشیه نشین با بهره گیری از معماری پایدار

در دهه های اخیر رشد شهر نشینی با سرعت زیادی در حال افزایش بوده که باعث پیدایش حاشیه نشینی و معضلات اجتماعی شده است. این موضوع که از عواملی چون مهاجرت، فقر و ... نشات میگیرد، بر کیفیت زندگی مردم و کالبد حاشیه شهرها تاثیر منفی گذاشته و آسیب های اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی را سبب شده است. کوچک سازی مسکن با استفاده از روشی که کمترین آسیب به محیط را وارد کند از جمله راهکار های ارتقا کیفیت حاشیه های شهر بوده و می توان به کمک معماری پایدار و معماری خاک به آن پرداخت. هدف از این پژوهش ساخت پناهگاهی از جنس خاک جهت اسکان افراد بی خانمان و حاشیه نشین در اطراف شهرها می باشد. این پژوهش با استفاده از روش های توصیفی- تحلیلی، بوده و در واقع اطلاعات به دست آمده به کمک روش کتابخانه ای،اسنادی، اینترنت و ... به صورت توصیفی و کیفی تجزیه و تحلیل می شود. امروزه استفاده از مصالح طبیعی نه تنها کمک به کاهش آسیب های محیط زیستی و حفظ منابع طبیعی میکند، بلکه مقرون به صرفه و دارای سرعت ساخت بالایی می باشد؛ بدین منظور استفاده از روش گلتافتن به جهت تحقق این اهداف پیشنهاد می گردد.

Keywords:

معماری پایدار , معماری خاک , گلتافتن , نادر خلیلی , حاشیه نشینی , بازسازی