فرصت ها و محدویت های اجمالی نانوتکنولوژی در اقتصاد سبز

در اکوسیستم محدود مدل غالب رشد اقتصادی که بر پایه مصرف روز افزون منابع و انتشار آلاینده هاست دیگر نمی تواند دوام بیاورد. دراین میان مفهوم اقتصاد سبز فرصتی برای تغییر شیوه تعامل با قلمروهای زیست محیطی و اقتصادی را فراهم کرده است. به منظور ایجادبستر مناسب برای جامعه جهت حفظ اقتصاد سبز، مفهومی مرتبط با نانوتکنولوژی سبز و با هدف بهره برداری از نانو نوآوری ها در علوم ومهندسی مواد برای تولید محصولات و فرآیندهایی که بازدهی انرژی دارند و همچنین به لحاظ اقتصادی و محیط زیستی پایدار هستندابداع شده است. این برنامه ها بر طیف وسیعی از بخش های اقتصادی مانند تولید و ذخیره انرژی، فن آوری های پاکسازی، و همچنینساخت و ساز و صنایع زیربنایی مرتبط تاثیر می گزارد. این راه حل ها فرصت هایی برای کاهش فشار بر مواد خام، بهبود سیستم هایمصرف نیرو و همچنین مصارف غیرمتعارف آب از طریق ساخت و بهره گیری از محصولات نانو فراهم می کند و درنتیجه اکوسیستم وشرایط معیشتی بهتری ایجاد میشود. با این حال، استفاده از نانومواد در محصولات و فرایندهای سبز همانطور که مزایایی دارد ممکن استچالش هایی نیز به لحاظ خطرات محیط زیستی، بهداشت و ایمنی، مسائل اخلاقی و اجتماعی، و همچنین عدم قطعیت در مورد بازار وپذیرش مصرف کننده به همراه داشته باشد. هدف این مقاله بررسی روابط میان اصول هدایتکننده برای یک اقتصاد سبز و جایگاه وفرصت ها برای معرفی نانوکاربردها در این زمینه و همچنین تحلیل انتقادی چالش ها و محدودیت های عملی آن ها به خصوص در رابطهبا تاثیری که ممکن است بر سلامت و ایمنی در این بخش نوآور داشته باشند پرداخته و در نهایت بر اهمیت ملاحظات بهداشت حرفه ایبرای دستیابی به یک توسعه پایدار موثر در زمینه نانوتکنولوژی تاکید می کند.

Keywords:

اقتصاد سبز , نانو تکنولوژی , محیط زیست , انرژی , فناوری نو