روند روبه رشد آسیب ها، مسائل و تهدیدهای اجتماعی در عصر حاضر یکی از دغدغه هایی است که نیاز به کنکاش و بررسی دارد.با عنایت به این که توسعه ی آسیب های اجتماعی، مراکز آموزشی را نیز درگیر کرده و به یکی از چالش های فراروی متولیان امرآموزش و تربیت تبدیل شده است؛ در این راستا استفاده از پتانسیل و نقش فراگیر خود نظام آموزشی در
پیشگیری از آسیب هایمذکور دور از فایده نخواهد بود زیرا نظام آموزشی در کنار سایر حمایت های اجتماعی می تواند از طریق آموزش مهارت های خودمراقبتی در راستای
پیشگیری اولیه از آسیب های اجتماعی، نقش فعالی را در جهت مصونیت بخشی نوجوانان در برابر عوامل ورویدادهای مخاطره آمیز ایفاء نماید. با توجه به موارد مذکور و نیز با عنایت به این که دانش آموزان و نوجوانان با داشتن ویژگیهای خاص این دوران بیش تر از سایرگروه ها اجتماعی در معرض رفتارهای پر خطر و ناسالم اجتماعی هستند و از طرفی ترویجتفکر
پیشگیری از طریق آموزش و آگاه سازی به جای
پیشگیری کیفری به دلیل هزینه های مادی و معنوی قابل ملاحظه ی این نوعپیشگیری اخیر،لذا پژوهش حاضر با هدف نقش آموزش و پرورش در
پیشگیری از
آسیب های اجتماعی انجام گرفت.پژوهش ازنوع تحلیلی- کتابخانه ای می باشد.